Lo cap del camin es un pichon roman de Pèire Gogaud (Brenac 1912, Carcassonna 1988). Una òbra d'una granda sensibilitat. Sortiguèt en 1973.
L'autor manifèsta aquí una ambicion literaria plan rara en occitan, s'assaja per moment a distòrdre la narracion al servici de son subjècte e capita. Sap, amb intelligéncia, defugir trapèlas e luòcs comuns que son sempre a man de sorgir.
Un libre oblidat e de tornar descobrir.
Se pòt comparar a dos autres libres pareguts a aquela epòca : Nhòca e Bachòca de Pèira Pessamessa (1957) e Lo trabalh de las mans d'Ives Roqueta (1977).
Son las relacions amorosas qu'occupan aicí los autors.
La literatura occitana alara se cercava. Lo roman, aquel genre tòrç, de mal definir e de mal mestrejar trobava amb aqueles tres escrivans volontoses, una via. Via uèi, en 2017, abandonada.
Aqueles tres libres cortets se pòdon tornar legir a de reng, per melhor esporvar l'imaginari dels autors e tornar viure aquela pontonada ont tot cambièt pels païses occitans : l'après segonda guèrra mondiala entre 1945 e 1980.
Las edicions Club Editor propausan en catalan la traduccion
de dos libre de Joan Bodon Lo libre dels grands jorns e
Lo libre de Catòia
Las edicions Les Classiques Garnier publica (París, 2016, 393 paginas)
lo libre Frédéric Mistral, l'ombre et l'écho de Joan-Ives Casanòva.
Sèrgi Viaule amb paciéncia e aplicacion trabalha. Entre escritura d'òbras
originalas e traduccion, porgís cada an al occitans desiroses de legir
dins lor lenga d'òbras divèrsas.