plueja-rosselaLa pluèja Rossèla - Julio Llamazares - IOE Edicion - 2008 - 160 paginas

Extrach p114 : "Lo temps rajòla sens fin coma rajòla lo riu : malenconic e equivòc, dins d'abòrd, se ronçant d'esperel a mesura que passan los ans. Coma lo riu, s'enrambolha demest las algas e la mofa de quand èrem encara plan joves. Coma el, se ronça dins los vabres e sauts que marcan la debuta de l'acceleracion.

"Entrò los vint o trenta ans, òm crei que lo temps es un riu infinit, una substància estranha que s'alimenta d'esperela e jamai se demesís. E s'escai que l'òme, a un moment, descubrís la traïson dels ans. S'escai sempre un moment - e lo meu coincidiguèt amb la mòrt de la miá paura maire -  que, tot d'un còp, la jovença s'acaba e lo temps se desgèla coma un molon de nèu que lo tròn i es tombat dessús. A comptar d'aquel moment, los jorns e los ans començan d'acorchar e lo temps se fa vapor efemèra - coma la de la nèu quand se degèla - qu'estropa lo còr, pichon a pichon, e l'endormís. E, aital, quand volèm nos'n mainar es ja tard per ensajar de se rebellar."

Presentacion de l'editor :

Andrés, lo darrièr abitant d'Anielle, vilatge abandonat dels pirenèus aragoneses, se soven cossí pauc a pauc sos vesins e amics se moriguèron o s'enanèron a la vila. Refugiat dins las roïnas d'aquel vilatge-trèva, presonièr d'una solitud extrèma, evòca lo temps ont partejava aquela vida amb sa femna, Sabina, qu'acabèt per se suicidar, rosegada pel desespèr. Demorat sol amb sa canha se farga un mond entre sòmi e foliá al mièg d'ostals abausonats e rosegats per la vagetacion e de carrièras vuèjas...

L'autor : Julio Llamazares

Nasquèt en 1955 dins lo vilatge de Vegamián (Leon), uèi desparegut, negat dins las aigas d'un barratge. Aprèp d'estudis de drech, abandonèt lèu lo mestièr d'avocat per se consacrar al jornalisme escrich, radiofonic e de television a Madrid. Publiquèt de libres de poèmas demest los quals podèm senhalar Memoria de la Nieve (1982) qu'obtenguèt lo prèmi Jorge Giullén, e d'ensages, coma l'insolit e narratiu : El Entierro de Genarín (1981). Es tanben autor de romans o ficcions narativas : Lunas de Lobos (1985), La Lluvia Amarilla (1988), Escenarios de Cine Mudo (1993), El Cielo de Madrid (2005) e d'un fum d'autras publicacions : En Mitad de Ninguna Parte (1995), Tres historias verdaderas (1998) etc... Es un dels autors mai originals e remarcables de la literatura espanhòla contemporanèa.

Lo traductor : Fernand Vialaret

Nasquèt en 1928 al Bosquet, masatge pichon de Levezon (Avairon), dins una familha de nòu drolles ont l'occitan èra la lenga de cada jorn. Estudièt al país e, vengut professor sa passion per sa lenga mairala lo menèt a l'ensenhar al licèu de Caramauç (Tarn) tanplan coma lo castelhan, lenga sòrra de la latinitat. Amorós de las doas lengas, son sòmi de longa, èra de revirar un roman castelhan a l'occitan.

Son rescontre amb La Lluvia Amarilla de J. Llamazares foguèt determinant e per astre, n'acabèt la revirada qualques jorns abans sa mòrt accidentala un 28 de febrièr de 2005.


La princessa Valentina e autres contes - Florian Vernet

princessa En 2014 sortissiá editat pel CRDP de l'acadèmia de Montpelhièr lo libre La princessa Valentina e autres contes.

Aquí Florian Vernet torna prene la matèria dels contes tradicionals per ne far quicòm de nòu.

Los motius dels contes, los personatges, los modèls esprovats, Vernet los coneis. Aquí los combina, los tòrç, los reutiliza a son biais. Apond de mai a sa creacion la poncha necessària de segond gras, d'umor o d'anacronisme esquèr per far d'aquel libròt una capitada.

Sens e razos d'una escriptura - Alessio Collura

mars Sortiguèt en 2018 a las edicions Nuova Cultura lo libre Sens e razos d'una escriptura. Il vangelo occitano di Nicodemo. L'obratge es estat editat jos la direccion d'Alessio Collura.

Presentacion – Lo poèma Sens e razos d'una escriptura, tanben conegut coma l'Evangèli occitan de Nicodèm es un dels pus interessant de la literatura religiosa en lenga d'òc, pr'aquò es estat fins a uèi de faiçon susprenenta daissat de caire pels actors de la recèrca en domèni occitan.

Sul libre 'Antonio Vidal' - Trabucaire - 2001

antonio-vidal-garcia Article sul libre Antonio Vidal d'Alem Surre Garcia (Trabucaire, 2001, 196 paginas, edicion bilingüe, traduccion francesa de Francesca Meyruels e Martina Boulanger). 

Article de Pèire Venzac (revista OC, mai de 2002).

Dins las annadas 80 del sègle passat se parlava de pertot de mescladís de mestissatges culturals, e tot aquò dins una rèsta de guèrra freja que congreava ça que la una mena de dubertura planetària, destorbadís e melhorament a l'encòp, coma totas las fins de sègle, rai. Aquò's dins aquel ambient qu'Alem Surre-Garcia escriguèt Antonio Vidal, un roman cortet que remena mai d'un estil literari, en passant aisidament del realisme fantastic al jornal metaforic, pel mejan del poèma o del raconte istoric.