Lo dèt dau Gabian de Pierre Pasquini (Trabucaire, 2008, 200 paginas).
Presentacion – Lo Gabian se norrís de tot, e saup cercar. Mai aquò li sufís pas. Es mai qu’una bèstia. Que vòu de mai, alora ? Un pauc de glòri ? Coma aquela de Besunce, l’evesque famós que l’estatua, ara, a quitat lo quartier que pòrta son nom ?
Possible. E mèfi de pas se trobar au mitan ! A Marselha, vau mielhs pas èstre tocat pèr lo det dau Gabian. Clara Lapoge, coma d’autrei, tardarà pas a lo descurbir.
Fin de 2019 : es sortit lo recuèlh de nòvas de l'associacion Le lecteur du val.
Los tèxtes publicats son los tèxtes premiats al concors qu'organiza cada an l'associacion. Son en francés o en occitan.
L'edicion 2020 del concors es en preparacion. Las entresenhas per poder participar se pòdon obténer sul site de l'associacion [aquí]
Un article de la revista Lou Felibrige mars/abril de 2007. Presentam lo tèxt en grafia classica.
Leis aucèus en Provença
De l’agla fins qu’a l’estornèu, dau rossignòu a la dindoleta, de la calandra fins qu’ai galinas, vaquí un novèu libre que nos espepidona tot çò que tòca ais aucèus. Dins l’obratge descuerbèm lei còntes, lei dires popularis, lei legendas tocant leis aucèus en Provença. Es un vertadièr libre d’etnologia estent qu’au travèrs dei coneissenças que nos adús sus leis aucèus, sián assabentats dau biais de viure dei gents, de sei cresenças e de sei coneissenças.
Letras d'òc tornèt editar en 2012 lo libre de Maria Roanet Dins de patetas rojas. Lo libre de
136 paginas èra agotat dempuèi bèl brieu.
Sortiguèt pel primièr còp en 1975 dins la colleccion Atot d'IEO Edicion.