Lo cambiament - Gui Vialà

lo-cambiament-viala Lo cambiament - Gui Vialà
La vida a Castras al temps de la Revolucion
IEO del Tarn - 2002 - 240 paginas - 15 x 21 cm - 18 €
ISBN : 2951939701

Lo cambiament es un roman istoric de Gui Vialà. Conta l'istòria de dos amics que tot deuriá opausar.

L'accion se debana del temps de la revolucion francesa a Castras de 1788 a 1792.

A travèrs los uèlhs de dos jovents, Gui Vialà nos passeja dins lo Castras del temps de la Revolucion, amb sos espèrs, sas paurs. Amb eles venèm testimòni d'aquel cambiament que marquèt, amb violéncia, lo país.

Gui Vialà nasquèt a Soal (Tarn) en 1920. Es l'autor de mantun roman en lenga occitana. Entre autres : Par o impar (1984), Lo gorg del bauç (1991), Lo quasèrn de Francés Calquièr (1998).

Sus la traducion del 'Lazarillo de Tormes' en occitan per Sèrgi Carles

Dins sas edicions del 24/05/15 e del 28/06/15, Centre Presse Avairon presentava la traduccion occitana del libre La Vida de Lazarillo de Tormes. Balham aquí çai-jos una sintèsi dels tèxtes e tanben, en fin de pagina, la presentacion de Florian Vernet donada sul site de l'editor (Letra d'Òc).

1 - Presentacion del libre - Ven de sortir a las edicions Letras d'òc La vida de Lazarillo de Tormes, revirada del castelhan a l'occitan pel roergàs Sèrgi Carles, que ne coneissiam lo talent de reviraire, en particular amb Una cadena de voses d'André Brink.

Sul libre 'Halte à la mort des langues'

Sul libre Halte à la mort des langues de Claude Hagège, un article de Cristian Rapin dins la revista Lo Lugarn numèro 82, prima de 2003.

Coma aquò comença de se saber, i a, cada annada, una batelada de lengas que s’escantisson e amb elas, naturalament, de comunitats, de culturas, de pòbles. Es d’aquel dramatic fenomèn que Claude Hagège parla dins Halte à la mort des langues.

Lo det dau Gabian - Pierre Pasquini

det-gabian Lo dèt dau Gabian de Pierre Pasquini (Trabucaire, 2008, 200 paginas).

Presentacion – Lo Gabian se norrís de tot, e saup cercar. Mai aquò li sufís pas. Es mai qu’una bèstia. Que vòu de mai, alora ? Un pauc de glòri ? Coma aquela de Besunce, l’evesque famós que l’estatua, ara, a quitat lo quartier que pòrta son nom ?