La tèrra que demòra que sortiguèt en 2021 es la traduccion occitana
del libre La terre qui demeure de Claude Michelet.
Es la tot primièr libre de la colleccion Revira Lenga de l'IEO Tarn.
Presentacion : Joan Bordare es d’aquela raça, seca, noseluda, nerviosa, aquela raça que s’encranca a la tèrra dempuèi de sègles e que se fa passar de generacion en generacion, lo gost del trabalh e l’amor gaireben carnal per las qualques ectaras de tèrra que cultiva... Pr’aquò s’entend dejà, pas luènh de la comba dels Vernhes, lo bronzinament dels buldosèrs. D’unes, se disiá, vendrián cercar d’uranium, d’autres, investir lèu dins de futuras demòras...
Dins aquelas annadas 1960, al nom del progrès, lo campèstre va definitivament cambiar. Dins la comba, Bordare es lo sol païsan a pas voler vendre las tèrras, seriá a pres d’aur. Es sol contra totes per que sa tèrra demòre...
Lo primièr roman de Claude Michelet, cantoral de la tèrra e dels òmes que s’en cargan.
La traduccion es de Michel Villeneuve.
Sang e saba de Joan-Claudi Forêt (Trabucaire, 2005, 160 paginas, 13 èuros).
Œuvres en occitan d'un républicain auvergnat de Charles-Antoine Ravel.
Edicion aprestada per Joan Ros (EMCC, occitan-francés, 155 paginas, 10 €)
Robèrt Lafont - Lei miraus infidèus - Colleccion Atots (154) - IEO - 2002