Lo mistèri de la Montanha Negra

Illustacion de la cobèrta del libre Lo mistèri de la Montanha Negra

En novembre de 2012 sul webzine Jornalet Sèrgi Viaule presentava lo libre de Cristina Clairmont Lo mistèri de la Montanha Negra que l'editor Lacour-Ollé veniá en 2011 de publicar en version occitana.

Lo mistèri de la Montanha Negra

Cristina Clairmont es una escrivana occitana aculturada. D’unes dirián « lengacopada ». Escriguèt en francés una òbra abondosa. Ne faguèt revirar en occitan qualques títols. En poesia, foguèron revirats sos recuèlhs Reialme d’Apamèu e Sinfonia occitana. Aqueste darrièr tradusit per Andrieu Lagarda. Tot sapient que la lenga nòstra es estada la de son enfança e coneissent son estacament a l’occitan, es per ieu de mal comprene que Cristina Clairmont age pas agut la volontat de recuperar sa lenga mairala. Es a n’aquel constat que se mesura, non soncament l’alienacion personala d’unes d’entres nautres, mas tanben l’alienacion de tot un pòble. Un pòble victima d’una colonizacion terribla ont cap de vilatge, cap de masatge, a pas pogut passar a travèrs las malhas sarradas del fialat tendut per l’imperialisme franchimand. La maquina franchimanda d’assimilacion foguèt concebuda per que degun foguèsse pas esparnhat. Es una evidéncia que, de quant en quora, es necessari de rebrembar.

Aqueste obratge es autobografic. Es lo raconte, per l’autora, de son enfança passada dins la Montanha Negra. Mai precisament d’una partida de son enfança, valent a dire las annadas de guèrra, entre 1939 e 1945. Tre veire lo títol de l’obratge foguèri esmogut. Cal dire que soi un afogat, per dire pas un fòl, de Montanha Negra. Visquèri de temps al pè d’aquesta montanha e agèri lo plaser de la descobrir dins lo mendre de sos recantons. La trevèri dins totes los sens e en tota sason, çò que fa, qu’amb lo temps, venguèt naturalament « ma » montanha. Vòli dire per aquí, qu’emai per conéisser pauc e pro los autres massís occitans, es aqueste mon preferit. Aquel massís, qu’es un pauc l’òs bertrand del Massís Central, es un monde a n’el sol. Inspirèt qualques escrivans. Claudi Assemat e Gui Vialar escriguèron de paginas meravelhosas sus aquel airal benesit d’Occitània. Tanlèu aver après l’existéncia del libre de Cristina Clairmont, m’afanèri de lo crompar.

Emai foguèri pas decebut. L’autora es d’una sensibilitat bèla. A una percepcion aguda de la natura e de las mors umanas. Sas descripcions de l’environa son preciosas per lor clartat e lors detalhs. Sap far tornar viure un vilatge dins sas complexitats ecologicas e societalas. Condreitament, comptan per ela las interrelacions umanas e environamentalas. Del còp, sos legeires aprofièchan e se congostan de son escritura escarrabilhada.

Cal dire que dins aqueste raconte, Cristina Clairmont « torna en enfança ». Emplegui aquesta expression maladrecha per dire qu’òm se pòt malaisidament revirar sus son enfança sens càiser dins un banh pichon de nostalgia. Tot comptat e rebatut, l’autora se garda de tombar dins la trapèla. Es a n’aquò que se mesura tota la mestresa de l’autora. Se tracha pas dins aqueste libre ni d’enfança somiada, nimai de « paradís perdut ». Vos aurà pas escapat que lo periòde autobiografic correspond a las annadas de guèrra, amb totes los dramas e las privacions qu’aquò supausa. Dins un airal ont la Resistància a la barbaria nazia èra presenta e plan organizada, las populacions dels vilatges montanhòls èran preses en entenalhas entre los belligerants. A tot moment podián èsser presas en ostatge per l’armada alemanda d’occupacion. Aquelas tensions contunhas de subrevida èran tan emprenhentas que podián pas escapar a una mainada de uèit-dotze ans. Conta amb pudor cossí dins aquel periòde foguèt confrontada a la mòrt.

Malgrat la paur, malgrat la carestiá, malgrat la separacion d’amb sos parents, la pichona Cristina traparà dins la Montanha Negra de qué se fargar una personalitat. Entre grand-parents, tantas e oncles, cosins e cosinas, la drolleta capitarà a descobrir lo meravilhós demest lo morbide. Sauprà far la tria. Traparà solaç dins la natura encara salvatja de la montanha, mas tanben al prèp de las bèstias d’ostal, cats e gosses, coma del bestial de la bòria. Se chalarà de la preséncia dels ases, cavals, vacas, fedas e cabras. Sens càiser dins un naturalisme de marrida lei, nos balha a descobrir, a travèrs la vision ninòia d’una mainada, un mitan que totes los campanhòls coneisson. Sas descripcions e sentidas son a l’encòp justas e cargadas de poesia. Aquò’s aquò que fa la fòrça encantaira de la pròsa de Cristina Clairmont.

Lo libre es estat revirat en lenga nòstra per Robèrt Roncalli. Un òme que fins ara coneissián pas. A fach un trabalh que trastajarai pas de qualificar d’esblaugissent. Fa una lenga remirabla. A sabut desjogar la trapela qu’auriá consistit a seguir de tròp près la lenga francesa. La doas lengas son talament prèpas qu’es una tendèla que grelha de longa lo reviraire. A n’aquel jòc, los pus degordits, los pus experimentats, s’i son daissats prene. Foguèt pas lo cas de Robèrt Roncalli que faguèt un vertadièr trabalh de reescritura dins una lenga rica e gostosa. A sabut conjugar son engèni amb lo de l’autora per una resulta remarcabla. Los dos complicis nos ofrisson aquí dos cent quaranta paginas de bona lenga.

Ça que la, lo confòrt de lectura es una mica gastat pel fach que dins lo volume, mantunes còps, se i trapa de paginas en doble. Una marrida mesa en pagina, un marrit montatge del volume que devem a las edicions Lacour-Ollé. Un ostal que se fa glòria d’existir desempuèi 1791 mas qu’en 2011 èra sempre incapable d’alestir condreitament un libre. Comprenga qual poirà ! Per delà aquel auvari, cal crompar e legir aqueste libre. D’ont mai que d’aquestas passas avem pas grand causa d’autre a nos metre jos uèlhs. Lo libre se pòt crompar en linha.

Sèrgi Viaule

Sorsa del tèxt : webzine Jornalet, lo 10 de novembre de 2012.


Joan B. Seguin : critica del libre de Robèrt Lafont 'Renaissance du Sud'

Renaissance du sud, Robèrt Lafont, Gallimard

En 1970 sortissiá lo libre de Robèrt Lafont Renaissance du Sud. Essai sur la litteratura occitane au temps de Henri IV.

Vidèo : lo tambornet

Tambornet

Presentacion de jòc de bala al tambornet. Una vidèo del CIRDÒC.

Croàcia passa a l'èuro e intra dins l'espaci Schengen

Membre de l'Union Europèa dempuèi 2013, Croàcia emplega dempuèi aqueste 1èr de genièr de 2023 l'èuro coma moneda. De pèças novèlas son donc intradas en circulacion.

Florian Vernet : presentacion de la tresena edicion del 'Dictionnaire grammatical de l'occitan moderne'

Vinha

En 2020 sortissiá a las Premsas Universitària de La Mediteranèa (PULM) la tresena edicion del Dictionnaire grammatical de l'occitan moderne de Florian Vernet.

Loís Alibèrt : Renaissença catalana e Renaissença occitana (1933)

Loís Alibèrt e Pompeu Fabra en 1933

Un tèxt de Loís Alibert publicat dins la revista Oc numèro 10-11 de 1933.