Made in "France" de Ives Roqueta (1970, IEO Edicion).
Las annadas seissanta, un escrivan liure, aquò peta. L'autor afusta, tòca. Tot es viu. Una pròsa a despart, tres nòvas, Ives Roqueta.
Extrach pagina 18 : A cò de Schleswig los autres me dison qu'ai tòrt, qu'aquò's fòrça important de legir lo jornal : de Gaulle, Ben-Barka, lo Viet-Nam, Lecanuet-Plage, te sabi... Los daissi dire. Desempuèi l'Argeria – quora fasiàm la guèrra amb totas las porcariás de rigor e que puèi legissiàm sul jornal çò que se'n podiá dire – Figaro o Humanité aquò's quif-quif per ieu. Coma ditz Ives, aquò's un fons sonòr qu'acompanha l'eveniment. Pas Mai.
Extrach pagina 50 : Òm sap pas diguèt lo curat. Tant que quicòm es pas escrich, degun pòt pas saber çò que i aurà al fons. Escriure, pintrar, tota activitat artistica consitís a assumir un cèrt nombre d'azard. Ives ?
– Siái d'acòrdi. Empacha pasmens que Ferdin a rason. Deu èsser un raconte tot blanc. Quasi transparent, voide e objectiu. Dins lo fons s'es pas passat ren e pr'aquò valdriá lo còp d'èsser notat. A l'italiana o a l'americana : en plans precises, sens cap de fiorituras, tragicas o pintorèscas. Comprenes ?
– Compreni pas ren de tot.
E compreni totjorn pas. Simplament aquò s'es mes a me trevar – escriure, escriure, escriure – e ara siái aquí.
Lo dèt dau Gabian de Pierre Pasquini (Trabucaire, 2008, 200 paginas).
En 2007 e 2008 pareissián, a cò de Sulliver, en francés, dos libres de Robèrt Lafont :
Prémices de l'Europe e L'État et la Langue.
IEO Edicions publicava en 1988 Enlòc de Joan-Claudi Sèrras.