L'associacion Aquí l'Òc en Carcin organiza un cors d’occitan pels adultes cada dimècres a 18 oras a l’Ostal de las Associacions de Sant Ceren. Mantunas autras activitats son previstas pel mes d'octòbre de 2015. Lo 6 serà organizada una reunion de presentacion de la manifestacion del 24 a Montpelhièr. Lo 17 d'octòbre Florent Mercadièr animarà una serada contes a la sala polivalenta.
Après lo collòqui d'Albi de 2013 sus la lenga occitana Miquèl Taiac dins lo magazine Lo Diari (numèro 23, automne de 2014) balhava qualques pistas de reflexions per donar a l'accion occitanista mai de sens e, benlèu, mai de fòrça. Tornava sus las nocions d'innovacion sociala, de comunautat de pratica e de governança comunautària.
24/09/15 - Lo site del Washington Post propausa un article [ligam] sul futur de las lengas. De notar una mapa que representa los ligams interlengas en foncion de las traduccions fachas d'una lenga a l'autra.
Dissabte 3 d’octòbre de 2015 : a Cèus (92), sala del primièr estatge del cinèma Le Trianon, 3bis, rue Marguerite Renaudin, 14h30 : conferéncia sul Duc Félix de La Salle de Rochemaure (1856-1915), majoral del Felibritge, segond capiscòl de l’Escòla auvernhata après Arsèni Vermenosa, autor de Les troubadours cantaliens, Récits carladéziens e Uno bisito o Mistral, Maïano, settembre 1907. Conférencia organizada amb los Miègjornals de Cèus e la Velhada d’Auvernha.
Sus l'editor L'Aucèu Libre un article de Sèrgi Bec dins la revista OC numèro 78, ivèrn de 2005-2006.
L'Aucèu Libre a pres son vam en publicant de pichòtas pèrlas de tèxtes poetics en provençau Pau Martin-Granel es mètge e cercaire en micròbiologia dins un institut parisenc. Aquò non l'empachèt de perseguir son vièlh pantais : s'encorporar dins la pèu d'un editor, pichon que siá. E un bèu jorn ò una bèla nuech, per se cambiar leis idèas coma ditz, decidiguèt de transformar aqueu vièlh pantais en una joina realitat. Calinhaire « dau provençau e dau lengadocian », çò ditz encara (a d'estacas dins lo Gard) e subretot de la poesia, vaquí que eu n'enrega lei dralhas. En març de 2003, donèt vam ais edicions associativas de L'Aucèu Libre.
Sèrgi Viaule sul site del Jornalet nos presenta Joan Sabin, ne far la descripcion. Descripcion que pren la forma d'una pichòta satira plena de justessa. De legir.
Un article d'André Valadier dins la revista Canta Grelh numèro 98, pagina 23.
Una lagrema dins l'uèlh del brau – Un còp èra, dins una bòria qu'èra de las pus nautas sus l'Aubrac, i aviá un boriaire que, dins tot lo país, èra fòrt renomat. Tota sa vida, aquel brave òme aviá tengut lo pus brave cabal que pòsca èstre.
Un reflexion del Rondinaire, dins lo Centre Presse del 10 de mai de 2015, sus dos jòcs de mots que foncionan en francés amb l'accent "francés", mas pas en francés amb l'accent occitan. Reflexion que nos tòrna rapelar que los occitans... e ben ! son occitans ! De notar que los jòcs de mots en question s'apiejan sus dos noms de familha - Lapeyre e Bras - que son d'origina occitana.
Un pauc de pròsa. Sorsa : Armana Prouvençau de 1933, pagina 92. Autor : Louis Bayle.
Lo tèxt, Partença, sembla un exercici literari, una contrafacta, escriura a la mòda de... Qual ? Qualque autor romantic francés de la debuta del sègle XIX ?
De notar que sembla, en plen Armana Prouvençau, coma un can dins un jòc de quilhas, entre nhòrlas, recèptas de cosinas versificadas, sornetas de ma grand la bòrnha, galejadas e autras asenadas. Una incongruitat de notar e de legir pel plaser.
06/09/15 - Ongan la dintrada de l'aperitiu occitan a París se farà lo 8 de septembre.
Segond aperitiu lo 22/09. Donc atencion pas d'aperitiu lo 15/09.
L'adreça e l'orari càmbian pas : de 19 a 21 oras, 44 rue Gabriel-Lamé, sala Maurice Solignac
Un tèxt de la revista Canta Grelh numèro 102, pagina 16.
Lo Milhàs - Al jorn de uèi, lo masèl se fa pas gaire dins lo campèstre, mas se prepara encara los confits de guits [o rits] o d'aucas. Es l'escasença de far lo milhàs dins de pairòls ont an cuèch los talhons de guit, un biais de netejar lo pairòl e de far mai onchós lo milhàs.
Un article de Ives Roqueta (junh de 1998). Sorsa : Lo Lugarn numèro 86/87, 2004.
La Tuta d'Òc : un pòl ressorça per la cultura occitana
Partit del constat que la cultura occitana beneficia d’un malhum flac en matèria de difusion, e qu’existís una demanda insatisfacha, l’IEO 31 a elaborat lo projècte d’obertura d’un espaci de difusion per la cultura occitana. Aquò serà un lòc obèrt al public amb un foncionament similar a lo d’una librariá amb per objectiu de propausar una ofèrta, la mai exaustiva possibla, de libres, CDs e DVDs, occitans o en ligam amb la cultura occitana.
Un article de Jacme Taupiac dins Lo Diari numèro 26, estiu de 2015.
Un jove occitanista qu’aviá l’ambicion de "reconquistar l’empèri de sa lenga" - coma disiá Mistral - e que i es arribat magnificament, del moment que parla e escriu un plan bon occitan, me disiá, a Tolosa, lo dimècres 12 de novembre de 2014, que s’i perdiá dins la realizacion de l’èrra apicala. Sabiá que i a l’èrra apicala simpla que se fa amb un sol batement del cap de la lenga e l’èrra apicala multipla que se far amb tres o quatre, coma en catalan e castelhan. Mas, sabiá pas exactament quora se fa l’èrra simpla, coma dins lo mot ara, e quora se fa l’èrra multipla, coma dins lo mot la tèrra. Aicí la realitat de la distribucion de las doas menas d’èrra dins un grand airal plan central en Occitània.
Tornam publicar çai-jos un extrach del libre Temps tres de Robèrt Lafont publicat a cò de Trabucaire en 1991. Lo tèxt es pagina 194.
L'autor discutís aicí lo rapòrt sovent conflictual que i a, entre : d'un costat la necessitat, per la salvar, de normar la lenga en situacion de diglossia ; e de l'autre lo desir dels locutors d'afortir una autenticitat, una identitat locala, via la lenga. Met en relèu la trapèla qu'aquel conflicte recaup.
Robèrt Lafont nos avertís : « lo poder d'Estat [aquí] tròba un terren favorable per enebir una recuperacion. »
Aquí çò que Paul Voet, dins son conte Lo Catonièra (Grelh Roergàs, 1980, Rodés), fa dire a Flavin lo cantalés, un dels personatges :
« Vesètz, Pièril, la lenga d'òc es ma lenga mairala. M'a bressat quand èri enfant, m'a tengut la man dins la dralha de còps escalabrosa de ma vida, e ara, dins lo vielhum, me rescalfa lo còr. Cresi de bon que, per un occitan, lo francés es la lenga oficiala, la lenga dels afars, la lenga de l'argent, la que cal apréner a l'escòla per s'enauçar e venir qualqu'un. Mas, que siague ric o paure, banquièr o pelhaire, un occitan pòt pas èstre aürós se renèga sa lenga. Al contrari, quand a enveja d'un pauc de bonaür, dubrís sa fenèstra per respirar l'aire reviscolant del país e tòrna a sa lenga mairala. Òc, la lenga nòstra es lo grelh que canta dins lo campèstre, es la catonièra ont passam per nos escapar e cambadejar, l'èime regaudit, luènh de las fotraladas d'un monde de cabordissa e de misèria. »
Un article de Patric Revellat sus l'òbra de Paul Gayraud.
Lo tèxt çai-jos es extrach de la plaqueta de presentacion de la mòstra : Max Roqueta, la libertat de l’imaginari, que se debanèt en 2014 e 2015 a Montpelhièr.
En 2017 sortiguèt la revista Los rocaires numèro 2, presentava qualques totèms occitans.
A la debuta del mes de julhet de 2023 lo Parlament Europèu votèt per l'adopcion de règlas novèlas per fin de far créisser lo nombre de las estacions que permeton de recargar los veïculs electrics. Las novèlas disposicions preveson tanben de ne facilitar l'usatge.
Un article de Clamenç Pech dins La Setmana numèro 981.
