Plaça de la lenga occitana dins l'estat francés. La FELCO comunica (per aver lo detalh de las accions menadas pels politics e per las associacions occitanas veire lo .pdf [aicí]) : 18 associacions d’ensenhaires e de parents de l’escòla publica demandan una vertadièira plaça per las lengas de França dins la lei d’orientacion per l’escòla.
Lo Ministèri de l’Educacion Nacionala a difusat un projècte de lei d’orientacion e de programacion per l’escòla que serà discutit en Conselh dels Ministres a la fin del mes (febrièr de 2013), abans d’èsser puèi somés al Parlament.
Lo 5 e lo 12 de febrièr de 2013 Marie-Héléne Fraïssé recebiá sus France Culture d'artistas e d'intellectuals occitans per l'emission Tout un monde.
Emission del 05 - Convidats : Felip Martèl, Domitille Vigneron, Alem Surre-Garcia - Lo podcast : [aicí]
Emission del 12 - Convidats : Joan-Claudi Forêt e Alexis Quentin - Lo podcast : [aicí]
Dictada a París los organizators comunican : "Lo dissabte 26 de genièr de 2013 las associacions occitanas de Paris e d'Iscla de França:
- l'IEO-Paris,
- Los Amics de la Lenga d'òc (Lo Felibrige),
- L'AperÒc de Paname Occitania Studio,
- Lo Club Occitan de Noisy le Grand-Marne la vallée,
- lo CREO de la Talvera (Triel sur seine),
- Radio Pays (Montreuil),
- Calabrun (Rambouillet),
- Passerelles des Langues et Cultures (Vauréal-Cergy-Pontoise),
Lo dissabte 26 de genièr de 2013 se farà a París la Dictada Occitana : 14h30, sala 3, al primièr, escalièr M, ala Soufflot, facultat de drech París-Panteon (12, plaça del Panteon 75005). Lo papieron [aicí]
En 2010 a la edicion Trabucaire sortissiá lo libre Mièja-Gauta de Max Roqueta.
Avantdire de Patrick Sauzet a l'edicion de 2007 de las preconizacions del Conselh de la Lenga Occitana.
Discors de Frederic Mistral sus la lenga occitana - Lengo dóu Miejour - a l'assemblada de Santa Estela d'Avignon lo 21 de mai de 1877. Tirat del Cartabèu de Santo Estello, n° 2. Grafia originala.
La lengo dóu Miejour
Midamo, Messiés e Gai Coufraire,
Ai grand gau de vous anouncia que l’Estatut dóu Felibrige, vouta pèr vautre l’an passa dins l’assemblado generalo dóu 21 de Mai, es esta aprouva, tau e quau, pèr lou Gouvèr. Desempièi l’ourdounanço de Villers-Cotterets (en 1539), ounte Francés Premier defendié d’emplega pèr lis ate publi touto autro parladuro que la lengo franceso, ourdounanco desastrouso pèr l’idiomo dóu Miejour, es la premiero fes, qu’un ate óuficiau dóu gouvernamen francés relèvo nosto lengo de sa descounsideracioun en ié recouneissènt lou dre de s’apara.
Un article de Joan-Frederic Brun - Revista Oc - Automne de 2004 - Pagina 48 :
Maria-Joana Verny - Enrasigament o nomadisme : trajectoire d'un écrivain occitan de la fin du XXe siècle, Roland Pécout (prefaci de Robert Lafont). Institut d'estudis occitans - Puèglaurenç - 2004 - 578 p.
Un article de Renat Duran e Ivan Hadef suls libres Memòris de Ferran Delèris1 e Testimòni d'un niston de la guèrra de Claudi Barsòtti2. Sorsa : revista Oc - Estiu de 2003 - Pagina 49 :
Ferran Delèris es un escrivan en lenga d'òc virat cap al Roergue de son enfança, país que quitèt i a un brieu. Ven de publicar sos Memòris a las edicions de l'IEO, son quatren libre publicat après tres romans : L'Aucon (1992), Pèire e Maria (1996) e Los Crocants de Roergue (2000). Los Memòris contan 80 ans de vida. Aquò's la vida de Ferran Delèris que l'òm i pòt legir, o puslèu viure pel mejan de son escritura, coma voldretz. S'i parla, entre autres afars, de la sieuna enfança dins una bòria de Bòrs al ras de Najac, en Avairon, de la malautiá mortala de sa maire, dels estudis al licèu, de la Resisténcia, de la guèrra d'Indochina, dels pòstes comercials ocupats per l'autor a Madagascar puèi en França, de la vida familiala tanben. Ferran Delèris se fisa al lector sens brica de concessions. Es d'aqueles escrivans que se son consacrats a la literatura un còp arribats a la retirada. Ferran Delèris amb Sèrgi Gairal o tanben Joan-Maria Pièire es important demest los prosators en lenga d'òc venguts après lo triò Enric Mouly-Joan Bodon-Pau Gairaud de las annadas 60/70. A 80 ans, Ferran Delèris es encara ric de fòrça suspresas. Cal notar son biais coratjós de se situar politicament per quant a la question occitana a la fin de sos Memòris.
Dissabte 12 de genièr de 2013 : 14:30, sala 110, facultat de drech París-Panteon (12, plaça del Panteon 75005), vesprada poëtica e provençala amb Gui Matieu, Mèstre en Gai Saber. Presentarà le sieu libre : Naissença de Miejanuech, que ven d’espelir.
Istòria de las vias de comunicacion en Òlt e Garona. Un article del magazine del conselh general d'Òlt e Garona (p30, septembre de 2011).
Cronica occitana Al Canton del jornal del conselh general d'Avairon de març de 2012.
Cronica occitana Al Canton del jornal del conselh general d'Avairon (junh de 2012)
Un article de Ives Roqueta dins la revista Viure sus l'òbra de Roland Pecout : Avèm decidit d'aver rason (Colleccion 4 vertats, 1969).
La revista Viure fondada en 1964 foguèt pendent un desenat d'ans lo luòc d'expression privilegiat per la critica, las analisas, l'expression d'una pensada occitana liura.
Aprèp l'amassada del 24 de novembre de 2012 sus l'occitanisme en provença, organizada per l'Ostau dau País Marselhés lo jornal provençal Aquò d'Aquí far lo punt - [ligam]
L’ensenhament bilingüe occitan-francés a la crosada dels camins. Resumit de la contribucion de Patrick Couffin (Congrès de l'AIEO, 2011).
L’ensenhament bilingüe occitan-francés tre son origina foguèt pausat, benlèu embarrat dins un apròchi doble, d’un band una paraula publica, associativa o institutionala, sovent incantatòria, de l’autre una practica que sa diversitat e mai son quotidian demorèron plan esconduts, coma doas caras antinomicas.
Cossí s’es creat e fondat aquel ensenhament ? Quinas foguèron son evolucion e sas practicas ? Ont n’es uèi, pauc mai de vint ans aprèp sa creacion ?
En 1938 dos ans après sa mòrt sortissiá lo recuèlh de nòvas La feruno de Valèri Bernard.
En 2019, Pèire Escudé èra convidat per l'IEO de Rodés per parlar del bilingüisme.
Al mes de mai de 2025 lo Partit Occitan presentava son programa per las eleccions municipalas de 2026 en França.
Un tèxt de Justin Besson, testimoniatge preciós per saupre çò que cal pas far a l'escrich.
Prefaci de Joan-Maria Petit a Pròsas geograficas de Jòrgi Reboul.