Sus Antonin Perbòsc, un article de La Beluga (Tarn e Garona) - Numèro 4 - Octobre de 2008 - Pagina 18 :
Antonin Perbòsc - Nascut lo 25 d’octòbre de 1861 dins una bòrda de Labarta de Carcin, Antonin Perbòsc passa son enfança al mièg del monde païsan : lo trabalh dels camps, lo contacte de las bèstias li balhan un imatge permanent del campèstre, e sustot la preséncia de la lenga d’òc parlada o cantada...
Après de la sortida de son libre Delà la mar Sèrgi Gairal presentava en 2008 a Montalban son trabalh d'escritura e de traducion.
02/15 - A Cambon dins Tarn qualques parents d'escolans an manifestat contra l'ensenhament de la lenga occitana. Segon eles la dubertura d'una classa bilingüa seriá una marrida causa per lor escòla.
Ne saupre mai sus [La Depêche] e [Jornalet]
Sus los actes del collòqui de Seteme de Provença (02/02/2013) : A l'entorn de l'accion occitana, Paul Ricard, Jorgi Reboul, Carles Camproux, Max Rouquette. Un article de Joan-Guilhem Roqueta dins La Setmana numèro 962.
Lo punt de partença es lo rescòntre entre 3 marselheses : Jòrdi Rebol, poèta e fondador dau Calen, Carles Camprós, nascut dins lo barri popular de la Bèla-de-Mai, resistent, qu'a la Liberacion serà creada per el la cadièra d'occitan de l'Universitat de Montpelhièr, e Pau Ricard, l'industrial inventor dau pastis que pòrta son nom, rejonchs dins l'accion occitana per Max Roqueta.
Lo Centre Cultural Occitan de Roergue comunica (sorsa Lo Diari numèro 20) :
Una de las librariás « occitanas » la mai completa es la del Centre Cultural Occitan de Roergue. I trobaretz de produches culturals de tota mena en rapòrt amb la lenga occitana, la cultura e l’istòria locala. Uèi [fin de 2014], aquela librariá que, sus son sector d’activitat, es sens dobte la principala de la Region, se vòl encara desvolopar en far l’escomesa d’Internet e del pagament dematerializat.
Un articla de la revista Lo Diari numèro 20 Ivèrn de 2014.
En 1982, la valenta còla del cercle de Foish decidiguèt d’alestir un almanac per 1983. Çò fasent, s’inspirava d’una tradicion anciana dins nòstre departament emai dins d’autres del Miègjorn. (Aicí, i aviá agut le famós Almanac patoés d’Arièjo de Leon Gadrat, imprimeire dins la ciutat comtala ; publicacion que pareguèt de 1891 a 1936 e que coneguèt una brava capitada. N’i aguèt d’autres que lor parucion foguèt mai brèva.)
Dissabte 10 de genièr de 2015 : 14h30, sala 110, facultat de drech París-Panteon (12, plaça del Panteon 75005 París), vesprada literària amb :
Cada autor dedicarà las siás òbras. Per acabar la vesprada, festejarem los reis amb las còcas tradicionalas dels païses nòstres.
Resumit de la presentacion de Joan-Claudi Forêt (Universitat de Montpelhièr 3 - Paul Valéry) al congrès de l'AIEO de 2014 :
Eroïsme problematic e antieroïsme - Robèrt Lafont e Joan Bodon
La Vida de Joan Larsinhac (1951) es lo primièr roman occitan « modèrne » per l'escritura e lo subjècte. A 28 ans, Robèrt Lafont, tornant sus la guèrra que s'acabèt sièis ans mai lèu, expausa pel biais d'un doble romanesc l'experiéncia que n'aguèt. Coma tot personatge de roman, Joan Larsinhac es e es pas son autor.
Extrach del libre de Claudi Molinièr Lo cap dins la ressalha.
Un article de Joan-Maria Pieire dins la revista Canta-Grelh numèro 36 de junh de 1998.
Un article de J.-B. Seguin dins la revista Letras d'Òc, Revista Literària de l'Institut d'Estudis Occitans (Numèro 1, 1965) suls tres libres :
Un article de Patric Sauzet dins la revista OC - Estiu de 2004 - Pagina 2013
Mercadatge
Mercadatge, mercatica o marketing, aquí, pensam, la fòrça d'accion sus l'opinion. Aquí l'agre que lèva lo mond. Qual s'es pas pres a pensar a la necessitat de campanhas de reclama coma se disiá a la mitat del sègle passat, de publicitat, o melhor de comunicacion coma ara se ditz, per far passar un messatge occitanista ? De campanhas per exemple per valorizar la lenga, encoratjar sa pratica e son aprendissatge. Menar de campanhas aital fa partida de çò que los poders publics, particularament las Regions poirián far pro lèu e sens gaire de dificultat per l'occitan. O volguèsson !
Sul libre de Robèrt Lafont, Lei miraus infidèus, un article de Felip Gardy dins la revista OC automne de 2002.
Un tèxt de Joan Larzac dins : Revue d'histoire de l'Église de France (Tòme 71, numèro 186, 1985, pagina 115-118).
Dissabte 4 d'octobre de 2014 : 14h00 a Cèus (92), sala del primièr estage del cinèma Le Trianon, 3 bis, carrièra Marguerite Renaudin. Collòqui Autour de Mistral, organizat amb los Miègjornals de Cèus e la Velhada d'Auvèrnha.
Un article de Renaud Falissard dins Canta-Grelh revista trimestrala del Grelh Roergàs - Numèro 98 - Decembre de 2013 - Pagina 27
L'òli de nose
Las noses secadas son o seràn cruscadas. Los nogalhons amodolats e ensacats dins un recanton, estremats al sec, esperan de prene lo camin del molin (chas l'oliaire) per ne tirar un òli de qualitat. Cal reconéisser que i a pas òli melhor qu'aquel amagestrat amb los rascalons amassats quitament per se.
Sus l'escrivan Pierre Caminade. La vila de La Seyne sur Mer dins son jornal Le seynois numèro 48 de novembre de 2013 comunica :
Denominacion : la bibliotèca dau centre serà Caminade
La bibliothèque du centre-ville a ouvert ses portes en 1969. Depuis le 19 octobre, elle porte le nom du poète qui vint vivre à La Seyne, et qui, au cours de si nombreuses promenades, s’imprégna de sa ville d’accueil, de ses gens, de leurs vies, et des mille objets qui sont leurs traces dans le monde... comme des ficelles de facteurs.
Aquel òme la poesia d’òc la podiá pas ignorar. Pèire Caminade (1911-98), se li coneissèm pas d’òbra en occitan, siguèt pasmens noirit per Joë Bousquet e Renat Nelli, au dintre dau « Grope de Carcassone » que collaborava - mai que d’un còp - ai Quasèrns dau Sud de Joan Ballard, dins leis annadas 1930-40.
En 2017 sortiguèt la revista Los rocaires numèro 2, presentava qualques totèms occitans.
En setembre de 2013, J. B. publicava sul site de l'IEO d'Aveyron lo sieu punt de vista sus la lenga occitana.
Al mes de julhet de 2023 se dubriguèt a Tolosa un centre d'excelléncia de l'OTAN dedicat a l'espaci.
Cristian Chaumont publiquèt son primièr libre en 2010 a IEO Edicions, un roman policièr d'un pauc mai de cent paginas que revolucionèt pas las letras occitanas mas qu'aviá alara lo merite de donar a la literatura nòstra un libre dins un genre un pauc delaissat : lo policièr.
Dins la revista Lo lugarn numèro 94 Cristian Rapin tornava sul libre de Georges Labouysse Histoire de France, l'imposture.