Seguida del prefaci de Robèrt Lafont a La grava sul camin de Joan Bodon, (Edicion de Roergue, Rodés 1988). Part IV.
La debuta es aquí : [Primièra part] - [Segonda part] - [Tresena part]
L'estructura de La grava.
Vene de metre en rapòrt l'expulsion dau temps d'Alemanha e la composicion regulara de La grava.
L'expulsion es un fach de regularitat. Exactament, de circularitat.
Lo capítol Waldenburg que duèrp lo libre es, digam-o tornarmai, lo ponch d'acabament dau periòde de trabalh forçat. Lei Rus arriban. Mai lo viatge fins Malarega se fai lentament : i caudrà lei detz capítols.
La segonda partida, consacrada a l'existéncia anteriora de l'Enric, s'acaba, dins lo capítol desen, Partissi, sus la frasa : « Sautèri sul vagon ».
Seguida del prefaci de Robèrt Lafont a La grava sul camin de Joan Bodon, (Edicion de Roergue, Rodés 1988). Part III.
La debuta es aquí : [Primièra part] - [Segonda part]
De La grava sul camin a L'evangèli de Bertomieu
Èra, la risca, çò qu'avèm dich, testimòni d'escàndol ? Tot comptat, de qué podiá Bodon se'n faire reprovier ? De pas èstre estat « resistent » ? La question me sembla reglada. D'aver presentat leis Alemands dins son umanitat viscuda ? Èra ben çò mendre dins lo restabliment de justícia istorica, en 1956. D'aver denonciat lo « tuar de Bòchas » ? Benlèu que se barrava la via dau succès devèrs una critica encara dominada a senestra per la vulgata comunista. Mai dubrissiá dau meteis còp la via a un retorn sanitós sus se dau sentiment francés. De tot biais, lo vesèm jamai mesclat ai rebombs d'ideologia de la drecha petainista que mancan pas au començament deis annadas cinquanta. Es, dins l'agach deis Avaironés, un mèstre d'escòla de senestra, comunizant, que collabòra a La Voix du Peuple.
Seguida del prefaci de Robèrt Lafont a La grava sul camin de Joan Bodon, (Edicion de Roergue, Rodés 1988). Part II.
La debuta es aquí : [Primièra part]
Sus Joan Bodon e Enric Molin
Coma ai pres data sus 1951 e la sortida dei Contes del meu ostal, prendrai amira umana, amòr de tornar sasir Bodon dins aquela pontannada, sus l'intercessor de Rodés, l'Enric Molin. Intercessor per nosautres qu'eriam a l'espèra, mai dempuei de temps introductor, iniciator, Grand Mèstre de lengatge per lo mèstre d'escòla avaironés. Agam pas crenhença de situar aquela cara au nivèu ont lo discípol la placèt. Cada escrivan a, coma se sap, un pairin d'escritura. Seriá mieus de dire : un paire. A eu se religa tota l'òbra coma un ieu a un subre-ieu, segon de movements passionaus que siám en defòra e ne podèm pas prene la mesura. Dins l'escritura occitana, l'importància dau Mèstre es dobla, d'abòrd que la causida d'una lenga dominada per pression dominanta a ren de naturau. Lo Mèstre dona la lenga coma dona la pluma. D'aquí que lo subjècte literari que se bastís e torna bastir de referéncias, sens decessar, a de scènas primieras, de personatges parentaus inconscientament questionats, plaça totei sei bastisons, sens mai decessar, sota l'invocacion dau paire de paraula. Superficialament, en ofèrtas e dedicàcias. Mai fonsament – e joguem sus lei mots : invocacion, vocacion, vocatiu –, en interpellacion secreta au responsable primitiu, primadier, primordiau de l'òbra.
Prefaci de Robèrt Lafont a La grava sul camin de Joan Bodon (Edicion de Roergue, Rodés 1988).
L'autor torna aicí sus l'occitanisme dels ans cinquante, après la liberacion. Al lum de l'òbra de Joan Bodon analisa lo trabalh que faguèt, el, coma escrivan, amb La vida de Joan Larsinhac (1951) o La fèsta (1983).
Mai qu'un prefaci aquel tèxt es un panorama entre istòria, analisa, introspeccion, critica literaria. Robèrt Lafont es conscient que son trabalh e lo de Joan Bodon se completan. Son totes dos d'actors màger de l'èra postfelibrenca que alara, après la segonda guèrra mondiala, se dubrisiá. La grava sul camin es per el un pretèxt per tornar sul moviment occitaniste.
Es sortit en 2017 lo Quaderno internazionale di traduzione poetica e letteraria numèro 13.
Una part importanta d'aquela revista es dedicada a la poesia occitana.
Publicam çai jos una adaptacion de la presentacion que ne fasiá lo site de la Chambra d'òc.
Tradizionetraduzione – Es aqueste lo títol d’una revista de traduccion poetica e literària, dirigida per Claudia Azzola arribada ongan en 2017 al tresen numèro. Sa mira premièra es de contribuïr a far conóisser de poètas e d’escrivans d’Euròpa, de tornar propausar d’autors istòrics dins de traduccions inéditas, en contribuent a l’escambi cultural e a la civiltat literària.
Tornam publicar aquí çai jos en provençal modèrne lo prefaci de Frederic Mistral a l'edicion completa de las
òbras de Victor Gelu (Charpentier, 1886, 2 volums).
En l'an 1852, quauquei jovents faguèron crida, a totei lei trobaires dau parlar de Provença, que lo 29 d'avost, tendrián assemblada en vila d'Arle, per se veire e se coneisse, aquelei que gardavan encara dins lo còr l'amor de nòstra lenga e de sa poesia.
En julhet de 2017, a Albi dins l'encastre del XIIen congrès de l'AIEO, Patric Sauzet s'interrogava sus l’unitat de la lingüistica occitana.
Resumit (sorsa AIEO) : Los estudis occitans e particularament la lingüistica occitana son uèi pausats coma un camp especific. L’AIEO i a contribuït centralament e n’a promoguda la qualitat. Nòstra disciplina es pas per tant dispensada de s’interrogar sus son estatut.
Lo 17 de febrièr lo Centre Occitan Ròcaguda (COR) d'Albi organiza una vesprada dedicada als ligams entre la lenga occitana e la lenga catalana. Presentacion del COR :
Vos convidam lo dissabte 17 de febrièr a 5 oras del vèspre al Centre Occitan Ròcaguda per una descobèrta dels ligams lingüistics e culturals entre l’occitan e lo catalan.
Dins son jornal numèro 10 (decembre de 2017 e genièr de 2018) la region Occitània comunica en occitan. L'article :
Lenga de poesia
La « Lenga d’òc, lenga de poesia » escriviá Felip Gardy dins l’avant-prepaus dau recuelh poetic e fotografic Caminant, en 2002.
Podèm remontar ai trobadors de l’Edat Mejana, segur, per tocar aqueu ligam estrech, aqueu buf, aquela repiracion comuna de l’occitan e de l’experiéncia poetica. Una experiéncia qu’atraversèt lei sègles e contunhèt, testarda, de portar l’amor de la lenga maugrat sa declassificacion sociala e son abandon progressiu. Coma explicar lo miracle ?
En 2015 l'Institut d'Estudis Occitans editèt un lexic francés-occitan sul Rugbí. Foguèt realizat per Alan Roch.
Prepausa d'informacions sus la prononciacion de l'occitan, un vocabulari franco-occitan sus de tematicas especificas al rugbí : la partida, los jogaires, l'entraïnaire, la defensa, los jòcs de man...
Lo site Occitanica.eu presenta lo memòri de master de Perrine Alsina sus L'afaire Védrine que se debanèt a Limós (Aude) a la debuta del sègle XX.
L'autora aquí aprofecha d'aquel trabalh per estudiar lo rapòrt dels estajants del luòc a la lenga occitana, e tanben sus son utilizacion dins la premsa locala de l'epòca, entre 1900 e 1914.
Se debanaràn lo divendres 26 e lo dissabte 27 de genièr Las Ivernalas de Cabardés. L'eveniment es organizat per l'IEO-Aude e lo Servici Cultural de Puègnautièr.
Tres rendètz-vos son al programa :
Ven de sortir la revista satirica L'estrasseta.
Al programa e tot en provençal sus quatre paginas : desinformacion, malvolença e marrida fe.
Extrach de l'editorial : « Lo grand Erodòt escriguèt un jorn : "quand un pòple es plus capable de se trufar d’espereu, es condamnat a rejónher lei cendres de seis aujòus". Bòn, d’acòrdi, jamai escriguèt aquò, l’antic istorian grègo, pasmens auriá pogut ! L’umor es quauquarren que se discuta pas. Cadun, de son biais, estacat a sa generacion, l’i es mai ò mens sensible. Aquò dich, se vòu èstre mai qu’una cultura de musèu e de testimoniatge, se pòu pas passar, l’occitan, de l’umor e de la trufariá. Una bòna galejada vau ben una acampada de tutu-panpans ! »
Dins sa revista à Toulouse d'octobre/novembre de 2017 la vila de Tolosa presentava, en occitan, una entrevista d'Alem Surre-Garcia. L'article :
« Tolosa foguèt totjorn dubèrta ».
Per melhorar la coesion sociala en vila, la Comuna de Tolosa se vòl apuejar sus las valors portadas per la cultura d’òc. Es lo plan Convivéncia. L’escrivan Alem Surre-Garcia nos detalha son contengut.
Jean Sagnes presentarà son libre Petite Histoire de l’Occitanie
al CIRDÒC lo 11 de genièr de 2018 a 18h. La presentacion serà seguida d’un temps d’escambis amb l’autor.
Jean Sagnes, autor d'un quarantenat d'obratges, es professor agregat d’istòria. Nos propausa aicí una sintèsi sus l’istòria de l’ensemble dels territòris occitans.
Un article de la revista Occitans ! numèro 140 (2012).
Max Roqueta e Vert Paradís
Max Roqueta nasquèt a Argelièrs, vilatge del país montpelhièrenc, lo 8 de decembre de 1908. Après una enfança prigondament imergida dins la lenga occitana, contunha sos estudis segondaris al Licèu de Montpelhièr. Son d’annadas d’esbleugiment al long de las qualas descubrís la cultura classica e lo mond de l’escritura. Estúdia la medecina dins l’anciana facultat d’aquela vila, s’implicant dins la vida estudianta, e notadament dins una assocacion, Le Nouveau Languedoc, ont contribuís a ne far un esplech ambiciós de difusion e de valorizacion de la cultura d’Òc.
Capitada per la jornada pedagogica organizada per Calandreta lo 1ièr de decembre a Tolosa.
Èran mai de tres cent a participar a l'encontre.
La Confederacion per l'intermediari de son establiment d’ensenhament superior Aprene, mena una recèrca pedagogica permanenta per fin de melhorar son ensenhament dins las escòlas.
Lo Lector del Val, Associacion de Bibliotècas del Lauragués
(sud-èst de Tolosa), organiza d’octobre de 2017 a febrièr de 2018
son XXen concors de novèlas. Es dobèrt a totes e a gratis.
Compta quatre categorias : primari, segondari, licèus e adultes. Los tèxtes collectius son permeses se fan partida de l’ensenhament d’una classa tota.
Lo Cercle occitan de Carcassona organiza per Nadal una sèria d'eveniments a l’Ostal Sirventés (79, la Trivala, Carcassona).
Aquel Temps de Nadal serà virat ongan cap a la mar, als rius e als peisses amb d'animacions titoladas Sopa de peisses :
Page 8 of 27