Part II de l'article de Robèrt Lafont subre l'alienacion.
Un article de robèrt Lafont subre l'alienacion.
La comuna de Montpelhièr valoriza la correspondéncia entre Marius e Elisa Coutarel.
Un article de Cristian Laus dins las revista Vida nòstra 07/08 de 1972.
La redaccion de la revista Viure en 1966 se questionava sus la condicion dels escrivans que causisson coma lenga d'expression l'occitan.
Al mes d'agost de 2020 sortiguèt en occitan traduch per Joaquim Blasco lo libre de José Maria Eça de Queiroz Lo Mandarin.
Dins la revista Letras d'òc numèro 1, de 1965, Ives Roqueta publicava lo tèxt : Lo cinc de junh.
occitanparis.com vos desira una bona annada 2021, plan granada e de fòrças maitas accompanhada.
En 1974 André Benedetto montava la pèça Geronimo, los redactors de la revista Revolum dels mes de genièr de 1975 ne rendián compte.
Istoric de l'associacion parisenca dels Amics de la lenga d'òc per Joan Fourier.
Dins son magazine numèro 21 del mes de decembre de 2019 la region Occitània presentava qualques artistas occitans.
Dins son magazine numèro 19 dels meses de julhet e agost de 2019 la region Occitània presentava qualques mots e expressions en tres lengas : francés, catalan e occitan.
Ramon Ginolhac trabalha actualament sus un novèl obratge dedicat a la crotz occitana.
En junh de 2020 sortiguèt lo libre Adichats ! de Michel Serres.
Lo grop de musica OC plan conegut per sos espectacles de son e lum ven de postar un videoclip d'un pauc mai de tres minutas.
La reedicion del Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l'occitan es e en preparacion.
Après la mòrt de Cantalausa en 2006 Sèrgi Gairal que lo coneissiá plan publicava dins lo jornal La Setmana un omenatge.
En 1966, Renat Nelli publicava lo libre Le Roman de Flamenca. Robèrt Lafont dins la revista Viure numèro 6 ne fasiá la critica.
En 2010 la generalitat de Catalonha publicava quatre estudis sus l'aranés e l'occitan general.
Al mes de julhet de 2023 se dubriguèt a Tolosa un centre d'excelléncia de l'OTAN dedicat a l'espaci.
Per sa reedicion en 1989, las Edicion de Roergue accompanhava lo libre de Joan Bodon d'un prefaci de Felip Gadry.
